Μιά χαραυγή συννεφιασμένη [Mia haravghi sinefiazmeni]
(One cloudy dawn)

Greek

Μιά χαραυγή συννεφιασμένη
με καρδιά φουρτουνιασμένη
κίνησα να 'ρθω
μπαίνω μες το σπίτι βράδυ
βλέπω γύρω μου σκοτάδι
όλα ρημαδιό

Να ξαποστάσω τους δικούς μου είχα ελπίδες
μα βρήκα μόνο στοιχειά και νυχτερίδες

Η μαύρη ορφάνια που αντικρίζω
και πικρό το κλάμα αρχίζω
μες την ερημιά
λείπουν τα γλυκά τα βράδια
της μανούλας μου τα χάδια
και η αγκαλιά

Μια βραδιά σκοτεινιασμένη
θλιβερή καταραμένη
η μοίρα η σκληρή
μ' έφερε να δω μπροστά μου
την μεγάλη συμφορά μου
την κατασροφή
❧
Miá xaravghí sinnefiazméni
me kardhiá fourtouniazméni
kínisa na 'rtho
béno mes to spíti vrádhi
vlépo ghíro mou skotádhi
óla rimadhió

Na ksapostáso tous dhikoús mou íxa elpídhes
ma vríka móno stixiá ke nixterídhes

I mávri orfánia pou antikrízo
ke pikró to kláma arxízo
mes tin erimiá
lípoun ta ghliká ta vrádhia
tis manoúlas mou ta xádia
ke i angaliá

Mia vradhiá skotiniazméni
thliverí kataraméni
i míra i sklirí
m' éfere na do brostá mou
tin megháli simforá mou
tin katastrofí
❧
One cloudy dawn
With troubled heart, I set out
By evening I return home
I look around at darkness, all is ruins

I sought among my people for hope
But only found ghosts and bats

In thies poor orphanes state I face,
I begin a bitter lament, in my desolation
I miss the sweet evenings
My dear mother's caress, and her embrace

One evening dark and sorrowful
And cursed, my harsh fate
Forced me to see in front of me
My life's great disasters, its catastrophe